کشیدن پارچه در نقاشی یکی از عناصر مهم به شمار می رود.
این عنصر در پرورش حالت نقاشی تاثیر به سزایی خواهد داشت.
ترکیب چین خوردگی ها، جهت و نورهایی که به پارچه می تابد همه و همه در نشان دادن کیفیت پارچه نقش دارند.
وجود این چین خوردگی ها در نقاشی خیره کننده خواهند بود و جلوه ای طبیعی به آن می بخشد.
فرقی ندارد که از یک پارچه و یا تنها تصویر نمونه برای نقاشی استفاده می کنید، الگوی مرجع اولین چیزی است که به آن نیاز خواهید داشت.
باید به اندازه ای نور به آن تابیده باشد تا تمام چین خوردگی ها را نشان دهد،
به همین خاطر نور بیرون یکی از بهترین شرایط را فراهم می سازد زیرا به خوبی نقاط روشن و سایه را مشخص می نماید.
می توانید چین خوردگی و لایه هایی در پارچه ایجاد کنید.
برای افراد مبتدی بهتر است چین خوردگی ها ساده و کم باشند.
طراحی پارچه با مداد و پاکن خیلی راحت تر و سریعتر از قلمو انجام می گیرد.
اشکالی که چین خوردگی ها و سایه ها را نشان می دهند با مداد بهتر به تصویر کشیده می شوند و درصد خطای آن نیز کمتر است.
بنابراین اشکال باید دقیق بوده و در محل درست و مناسب قرار گیرند، این کار درست مانند قرار دادن تکه های پازل در کنار یکدیگر است.
در مرحله ی دوم، خطوطی را برای مشخص نمودن عمق و جهت پارچه، از جمله مناطقی که نور را بازتاب می دهند، رسم می کنیم.
لبه ها اغلب محوتر هستند، اما این نقاط قرار است که عمق نقاشی را مشخص نمایند، پس در طراحی آن تردید نکنید.
در این مرحله هر اطلاعاتی را که مشاهده می کنید رسم نمایید، حتی اگر فکر می کنید که به آنها نیازی ندارید.
تنها برای یادآوری هم که شده آنها را رسم کنید.
به این خاطر که پارچه در این تصویر بازتاب آسمان را نشان می دهد
( بنابراین با صبح نیز هم خوانی دارد)، رنگ آبی در آن وجود خواهد داشت.
در این تصویر از خاکستری روشن و آبی آسمانی و رنگ سفید تیتانیوم استفاده شده است.
برای روشن ترین مناطق از سفید تیتانیوم و زرد روشن استفاده شده است.
سه موضوع مهم در نقاشی کردن از پارچه ها وجود دارد: عمق، شکل و لبه ها.
عمق مناسب با نقاط را بیابید و به خاطر داشته باشید که تیرگی و روشنایی یک رنگ به محیط اطراف آن بستگی دارد.
اگر فکر می کنید رنگی که استفاده کرده اید مناسب نیست، آن را پاک کنید.
به این خاطر که پاک کردن بسیار آسانتر از تصحیح رنگی است که دیگر جزوی از نقاشی شده است.
همزمان با ایجاد عمق، حدود اشکال را مشخص کنید.
این کار زمانی که خطوط بیرونی را در زمان طراحی به درستی رسم کرده باشید، بسیار آسان است.
نقاشی همیشه مرحله ی تصحیح طراحی به حساب می آید.
این مرحله به خوبی مشخص می کند که نقاشی پارچه طبیعی جلوه می کند یا خیر.
اگر لبه ها زمخت باشند، کمی آنها را ترکیب کنید تا بخشی از محیط اطراف شدند.
اگر لبه ها خیلی محو باشند، آن را ترکیب کرده تا بازتاب بیابد، اگر بیش از حد ترکیب کرده باشید، می توانید با استفاده از قلمو از رنگ درست به آن افزوده و ترکیب کنید.
پس از قرار دادن برخی از اشکال، ترکیب کلی را مرور نمایید.
در تصویر نمونه ی ما، سایه ی سمت راست پارچه بسیار تاریک بوده و کنتراست بسیاری دورتر از نقطه ی مرکزی ایجاد کرده است، بنابراین کمی آن را روشن تر کردیم تا توجه کمتری به خود جلب نماید.
به این نکته توجه داشته باشید، با اینکه رنگ سفید به طور مستقیم در نقاشی استفاده نشده، پارچه همچنان سفید به نظر می آید.
برخی از هنرمندان همه ی نورها و عمق ها را در یک مرحله ایجاد می کنند.
اما بهتر است هر نقطه را به پایان رسانیده و سپس لایه ی بعدی را آغاز کنید.
در این صورت زودتر کار را پیش برده و نتیجه ی آن بهتر و دقیق تر خواهد بود و همچنین سر و کار نداشتن با رنگی که هنوز خشک نشده کاملا به نفع شما خواهد بود.
اگر احساس می کنید که کار سخت شده و دیگر نمی توانید ادامه بدهید، بهتر است به سراغ لبه های زمخت بروید، مثلا همان قسمت هایی که یک قسمت پارچه روی قسمتی دیگر چین خورده است.
در غیر اینصورت برای اینکه در مراحل بعدی کار آسان تر شود، در قسمتی که رنگ از پیش آماده شده را در اختیار دارید کار را به پایان برسانید.
طراحی از روی مدل زنده