در طراحی از فیگور انسانی باید در وهله اول بدانید از کجا شروع کنید و اندازه ها را رعایت کنید
در ابتدا فیگور را به صورت یک مثلث ببینید.
فیگور را خوب ببینید و آنرا در درون یک مثلث بر کاغذ خود جای دهید. این مثلث باید دقیقا بر اساس تناسبات درست موضوع شما شکل گرفته‌باشد. محل جای گیری موضوع شما بر کاغذ شما نیز بستگی به این دارد که ابعاد طول عرض موضوع را خوب رعایت کرده باشید. و براساس آنها فیگور را در جای درست صفحه کاغذ و یا بوم خود قرار بدهید.
علت اینکه فیگور را در قالب یک مثلث میبینیم این است که مثلث شکل هندسی است که قابلیت حرکت دادن تغییر اندازه‌دادن و تصیح کردن آن به نسبت دیگر اشکال آسانتر بوده و می تواند کادر مناسبی از پیکره انسان را ایجاد کند. پس از اینکه طرح کلی فیگور را در درون یک مثلث قرار دادید اطراف آنرا با مستطیلی محاط کنید نظر بتوانید نقاط ارتباطی ( نقاطی که فواصل موضوع یا کادر را تعیین می کنند مانند نوک زانوها، نوک انگشت، پا را راحت تر پیدا کنید و مابقی نقاط را به نسبت آنها پیدا کنید.
ابتدا طراحی کنید سپس اندازه گیری کنید.
در میان طراحان نقاشان باوری وجود دارد که طبق آن میگویند قبل از اینکه طرح کلی فیگور زده‌شود و بهتر است. ابعاد اندازه ها بررسی شوند به این معنا که با اندازه گیری ها و تناسب طرح کلی آشکار بشود. به نظر می رسد این عقیده کمی ایجاد اشکال میکند چرا که با این کار هنرمند به جای اینکه در گیر دیدن وضعیت طبیعی موضوع شود ذهن را بر اندازه گیری ها و خط کشی های فیگور میکند طبیعی بودن موضوع عملا ماهیت خود را از دست می دهد. در واقع اگر شما به درستی به طراحی بپردازید انتها نیاز نخواهید داشت وقت زیادی را صرف بررسی اندازه ها و تناسبات کنید.
برای طراحی از تمام قسمتهای دست خود استفاده کنید.
بسیاری از طراحان غیر حرفه ای پس از تیز کردن نوک مداد و یا ابزار طراحی خود آنرا در دست‌گرفته شروع به طراحی میکنند در این میان مطلب مهم اینست که در طراحی نباید تنها از انگشتان و مچ خود استفاده کنید بلکه از تمام قسمتهای دست خود نظیر ساعد و بازو ها نیز کمک بگیرید. همچنین وضعیت نشستن خود را نیز در صورتیکه به صورت نشسته طراحی میکنیدبه حالت مطلوب تغییر دهید.
از طراحی بالاتنه فیگور به صورت متقارن (بادکنکی ) بپرهیزید.
توصیه میکنیم تلاش نکنید تا در طراحی بالاتنه انسانی هر دو طرف موضوع شما درست شبیه هم باشند ( مانند یک بادکنک ) به طور معمول این روش کاملا اشتباه است مگر اینکه هدف شما بیان تقارن باشد. مشکل متداول اکثر هنرمنان آماتور این است که فکر میکنند که فیگور انسان در همه قسمتها باید کاملا متقارن باشد این مطلب حتی در میان هنرمندان حرفه ای نیز گاه گاه دیده‌می‌شود ( البته براس رسم فیگورهای سنگین و یا ماهیچه ای ) برای رفع این مشکل سعی کنید ابتدا اسکلت بیرونی کار را ترسیم بکنید.
ابتدا محل قرقره را مشخص کنید:
استخوان ترقوه نقطه مهمی در طراحی فیگور برای هنرمندان می باشد چرا که تمام طول آن از پوست انسان قابل رویت میباشد. با توجه به وجود تفاوت در میان اسکلت بدن زن و مرد نه تنها پزشکان قانونی میتوانند جنسیت بقایای بدن یک انسان را تعیین کنند. بلکه هنرمندان و طراحان نیز می توانند وجه تمایز را نشان‌دهند در مردان، استخوان ترقوه ضخیم‌تر‌بوده و در زاویه از روبرو استوانها در یک سطح قرار گرفته‌اند و یا شاید کمی تمایل به بالا دارند اما در زنان استخوانها نرم تر و ظریفتر بوده و خمیدگی های کم عمق تری دارند. در زاویه روبرو استخوان ترقوه یک زن یا هم سطح هست و یا به سمت پایین تمایل دارند.
در طراحی بالاتنه نباید تنها از انگشتان و مچ دست خود استفاده کنید، بلکه بایستی از تمام قسمت های دست خود نظیر ساعد و بازو ها نیز کمک بگیرید.
ترسیم متقارن یا به اصطلاح بادکنکی بالاتنه فیگور.
تنها زمانی که هدف هنرمند بیان تقارن باشد.
