اصول نقاشی پرتره

برخی توصیه های مورد نیاز

بیشتر نقاشی های پرتره برای شروع کار شروع به طراحی از شخص نشسته در مقابلشان
می پردازند ولی به طور کلی انتظار می رود که در ابتدای امر هنرمند شروع به طراحی آنچه درفضای مقابلش بطور کلی می بیند بپردازد.
طبیعتا برخی از پرتره ها خوب از آب در می آیند ولی بسیاری از هنرمندان حتی پس از
تلاش وافر هنوز نمی توانند شباهت و اصول کلی را در طرح نهایی به نمایش درآورند.
به همین دلیل بسیاری از نقاشان از جمله آن ها که مجرب تر هستند و ابتدا ساکن از رنگ روغن استفاده می کنند.
در واقع آنها در این روش از کلیت به جزئیات حرکت می کنند و این امر منجر به اشتباهات کمتر در اثر نهایی میشود.

در اینجا به چند نکته حائز اهمیت اشاره می کنیم : 

1. از ابزار مناسب با توجه به موضوع طراحی خود استفاده کنید :
   برای پرتره کوچکتر ( در ابعاد کوچکتر ) و یا جزئیات زیاد از مداد و برای آثار در ابعاد وسیع از گچ ( پاستل گچ) و یا کنته استفاده کنید.
2. از نور تابیده شده به موضوع اطمینان حاصل کنید که سایه و روشن های مورد نیاز کار و شخصیت فرد را به درستی بیان کنند.
   همچنین از کشیدن صورت تمام رخ بپرهیزید چنانکه نشان دادن چشم ها و دهان
   که بصورت نرم زنی قرار میگیرند در صورت درست نبودن زاویه درست دچار نوعی بی ماهیچگی می شوند.
   که این مسئله کاملا اثر را به اثری غیر حرفه ای مبدل می کند
3. هیچ گاه کل فضای کاغذ خود را به یک چهره اختصاصی ندهید. حد معمول آن 3/2 و یا حتی 2/1 کل فضا می باشد.
   در صورت استفاده از کاغذ یا بوم بسیار بزرگ یا پرترره های بزرگ در میان آن
   باعث می شود که جوانب کار شما به سختی پر شوند و در نتیجه جای گذاری نواحی مختلف صورت به درستی صورت نگیرند.
4. نزدیکی شما به موضوع بسیار مهم است.
   در صورت دوری زیادی از حد شما از مدل، نواحی و جزئیات مهم که تاثیر زیادی در
   بیان حالات فرد دارند نظیر چشمها و دهان از نظر شما خارج می شوند و نمیتوانید به درستی آنها را به ثبت برسانید.
5. معمولا توصیه میشود در ابتدای کار تصویری کلی و یا حتی توده ای خط از کل
   ساختار مدل خود را بر زمینه بیاورید و سپس به جزئیاتی نظیر چشم ها و بینی بپردازید.
   مثلث بین چشم ها و نوک بینی می تواند هدایت گر خوبی برای شما باشد.

1. توصیه میشود در سایه زدن ابتدا از بینی شروع کنید.
2. توصیه میشود در سایه زدن چانه از رنگهای بقیه نقاط صورت و کمی سردتر از آنها استفاده کنید.
3. محل تلاقی نور و سایه حتما از رنگ استفاده کنید و تنها به سیاهی و سفیدی بپردازید
4. برای رنگ پوستهای معمولی (نه خیلی روشن و نه تیره ) از رنگهای کادمیوم استفاده کنید.
5. رنگ قسمتهای سایه دار باید شبیه به رنگ زمینه باشند .
6. سعی کنید از رنگ زمینه در رنگ صورت و نواحی رنگ پوست تلفیق کنید تا این
   دو منطقه جدا از هم به نظر نرسند و تناسب و ارتباط رنگ داشته باشند.
7. در صورتیکه در رنگ آمیزی موها از روشن به تاریک می روید همان روش را برای
   چشم انتخاب کنید به این معنا که از اطراف مردمک و از رنگهای روشن به سمت تاریکی میان چشم حرکت کنید.
8. در ابتدای نقاشی خود از سایه زدن شروع کنید و برای اینکار از رنگهای کادمیوم با
   آبی کبالت و مشکی و قهوه ای روشن نزدیک به زرد اسفاده کنید.
   در صورت داشتن مدلی که صورت بی حالتی دارد و سایه ها را تیره تر نقاشی کنید.
9. در جهت تسهیل رنگ آمیزی خود می توانی نواحی رنگی صورت را تقسیم بندی کنید تا درک دقیق تری از رنگها بدست آورید.
10. برای پوست هایی که رنگ گرمتری دارند اما در نقاشی از آنها نیز حتما کمی از
    رنگهای سرد بکار برید این کار را بالعکس برای رنگ پوست های پریده رنگ تر نیز
    میتوانید انجام دهید ولی به یاد داشته باشید که مناطق تاریک و روشن باید کاملا جدا از هم به نظر بیننده بیاید
11. نواحی گوشت دار معمولا دارای رنگهای گرمر نواحی استخوانی سردتر هستند
12. برای نشان دادن برجستگی گونه ها و چانه از رنگهای گرمتر استفاده کنید.
13. با بکار بردن رنگهای خنثی در پس زمینه اجازه ندهید زمینه کار خود اثر را تحت الشعاع قرار بدهد.