در اینجا می خواهیم دائره المعارف مختصری از طراحی بدن انسان را برای شما ارایه دهیم. در بدو امر با مراحلی بسیار دوست داشتنی مواجه می شوید و آنچه مهم است این است که حتی اگر یک تازه کار نباشد هرگاه مداد در دست می گیرید مثل بار اول با چالش های جدیدی مواجه خواهید شد. این چالشها علاوه بر اینکه هیجان شما را بر می انگیزند بلکه در انتهای کار خود در می یابید که آنچه خلق کرده‌بودید، مخاطب را در نگاه اول به پاسخ‌دادن وا می دارد. این بدین معناست که طراحی از بدن در زمره مهمترین و کلیدی ترین طراحی ها قلمداد می شود.
در اینجا در بخش های مختلف انواع فیگور ها و حالات، تناسبات و … را به شما ارایه می دهیم. تکنینک ها به صورت ساده و مفید در اختیار شما قرار داده‌می شود و شما در طول این مسیر می توانید به تمامی توانایی های خود واقف شوید. به طور کلی طراحی بدن انسان از دوران باستان تاکنون توانسته‌سبب خلق بارزترین نمونه های آثار اکسپرسیونیستی باشد.
این امر به خاطر حالتها و فرمهای داینامیک بدنی می باشد که اثر را به اثری منحصر به فرد تبدیل میکند. تصور یک طراحی فیگور بدون ژست مناسب همانند اثر نقاشی ای است بدون رنگ. پس توصیه می شود در طراحی بدن انسان از ژست های با پویایی بیشتر، قوس ها و پستی بلندی های بیشتر استفاده کنید.
تصویری که توسط اگون شیله در 1918 طراحی شد.
جلسات طراحی از مدل زنده
جلسات طراحی از مدل زنده از جمله جلسات بسیار مفیدی است که سطح مهارت طراحان را به شکلی ناباورانه افزایش می دهد و از محبوبیت خاصی نیز برخوردارند. همچنین این فرصت را برای هنرمند فراهم می سازند تا بتواند یه مجموعه مجزا از یک موضوع را در زمانی کوتاه بوجود بیاورد.
طراحی بدن انسان، موضوعی الهام بخش
بدن انسان و اجزای آن مانند دستها پاها بالاتنه و … همواره منبع الهام بسیاری از هنرمندان در کلیه رشته ها بوده‌است. بدن انسان در هر حالتی، چه ایستاده چه دست به سینه چه جمع شده و چه نشسته، چه در طراحی از تناسبات اصلی و یا چه طراحی کلی، همیشه خالق اثر را با دیدگاه و راه های جدید بیان آنچه هنرمند تشنه‌گفتن آنهاست مواجه می کند. در انتها، شما چه طراح تازه کاری باشید که برای اولین بار برای طراحی مداد دست می گیرید و چه طراحی نامدار ، آنچه همیشه با آن روبرو خواهید بود یادگرفتن خوب دیدن یک موضوع است و اینکه چگونه موضوع خود را خوب موضوع و از زاویه جدید تری ببینید.
اندازه ها در طراحی بدن انسان
بسیاری از هنرمندان برای اینکه تمام بدن یک انسان را در بوم خود جای دهند دچار مشکل هستند. هیچ قانونی برای کشیدن‌کل بدن انسان بر بوم یا کاغذ وجود ندارد. تنها هنرجویانی که موظف هستند چندین پیکره را با پرسپکتیو های پیچیده‌تری بر کاغذ خود پیاده کنند احتمالا با مشکلاتی مواجه خواهند شد که راه حل آن نیز تقسیم‌کردن کاغذ به سه قسمت بالا و میانه و پایین بدن انسان است. با استفاده از این روش هرگز مشکل جادادن بدن انسان بر کاغذ یا بوم خود را حل می کنید.
یافتن نقطه میانی
در صورتی که در ابتدای کار، نقطه میانی فیگور را بیابید می توانید مکررا طراحی خود را از بالا به پایین و بالعکس و با توجه به نقطه مرکزی طرح، طراحی کنید. بسیاری از طراحان مجبور میشوند با رسیدن به انتهای کاغذ فیگور را کوتاه تر ترسیم کنند. اگر زمان زیادی برای طراحی مجدد و یا چاره دیگری ندارید بهتر است به جای کوتاه کردن بدن، با چسباندن کاغذ دیگری به کاغذ خود به طراحی خود ادامه دهید.
به مهارت خود اطمینان داشته باشید
درست زمانیکه به خود و مهارت خود یقین داشته‌باشید می توانید سوژه خود را در بهترین قسمت کاغذ جاگذاری کنید و شروع به‌پرداختن به جزییات آن و رعایت تناسبات آن نمایید. در اکثر موارد می توانید از سر پیکره به عنوان واحد اندازه سنجی استفاده کنید. ابعاد را دو مرتبه چک کنیدو از درستی و دقیق بودن آنها اطمینان حاصل کنید و در نهایت اندازه اعضای دیگر را با هم مقایسه کنید مثلا اندازه دست را با پا و یا شانه ها را با دستها.
علاوه بر این در حین طراحی در صورتیکه با مدل تنها هستید می توانید از وی بخواهید که ژست های دیگری و/یا با خمیدگی های بیشتر یا کمتر به خود بگیرد. معمولا در طراحی های جلسات گروهی مدل پس از مدتی دچار نوعی خستگی و رخوت می شود در این شرایط بهترین زمان برای طراحی پس از استراحت چند دقیقه ای مدل می باشد. فراموش نکنید در هر شرایطی ابتدا نقطه میانی را بیابید و به آرامی جای آنرا علامت گذاری کنید.
در این حالت حتی اگر در حال بزرگ‌کشیدن بالاتنه موضوع هستید خود بخود متوجه اشتباه خود خواهید شد. مطالعه طراحی های تکمیل شده و گاها تکمیل نشده اساتید طراحی می تواند همواره به شما این امکان را دهد که دریابید این آثار موفق چگونه شروع شده و پایان یافتند.
همچنین در می یابید که ایشان چگونه ظرافت های سبک خاص خود را در ترکیب با قدرت طراحی خود قرار داده اند. ازجمله هنرمندان طراح در این زمینه می توانیم به پیر پال پرودهان Pierre Paul Prod hon اشاره کنیم. طراحی های او به صورت لایه به لایه ساخته شده اند. این لایه ها شامل مرحله خطی _ مانند هاشور زدن و طراحی کانتور _و لایه سایه زدن و بافت گذاریست. وی با استفاده از این روش توانست سوژه را با پاستل گچی بر کاغذ پیاده کند ، ویرایش کند و در نهایت تکمیل کند.
ابزارو مواد، روشنی ها و تاریکی ها
یکی از روشهای کار پرود-هان استفاده از پاستل گچی سیاه و سفید بر کاغذ آبی بود. وی که در ابتدا کار خود را اینگونه آغاز کرد بر این باور بود که این ترکیب سرد بیش از روش های رایج طراحی همانند استفاده از پاستل قرمز بر کاغذ کرم می توانند جوانب اکسپرسیونیستی در خود داشته باشد. علاوه بر این رنگ آبی کاغذ باعث شد که این هنرمند از ابتدای طراحیش مقوله رنگ را نیز مورد استفاده قرار دهد.
نکته منحصر به فرد دیگر در مورد آغاز طراحی های او استفاده همزمان از هردو پاستل سفید و سیاه است. این در حالیست که تعداد زیادی از هنرمندان و طراحان در ابتدای کار خود بر کاغذ رنگی سعی دارند که نقتط تیره را مشخص کنند و در نهایت از پاستل گچی برای جاهای روشنتر بهره ببرند ولی پرود – هان از همان بدو امر نقاط تاریک و روشن فیگور را می دید، از پاستل سفید استفاده می کرد و همین مساله باعث می شد که آثار او از ابتدا درخشش و روشنایی خاصی را در خود داشته باشد.
با دیدن آثار او به نظر می رسد که هان در ابتدا از خطوط کانتور نازکی برای مشخص کردن تناسبات ابتدایی، حالت بدنی و محل قرارگیری آن در کاغذ استفاده می کرد. وی سپس مانند جنگجویی آماده حمله، با سلاح پاستل هاشور های قوی و آزادانه را بر فیگور اجرا می کرد. نکته تاثیر گذار این است که تمامی این هاشور ها در جای مناسب، بر اساس تناسبات بدن و در نهایت آگاهی هنرمند اجرا می شدند. شاید بتوان گفت که قدرت خارق العاده او در استفاده از خطوط در جهت نشان دادن بلندی یک استخوان، توده ای ماهیچه و یا پهنای یک منظره حیرت انگیز بود.
طراحی های خطی
در بخش دیگری شاهد طراحی های خطی این هنرمند هستیم که تنها با خطوط بسیار متراکم و هاشورهای سریع و مقطع اجرا شده اند. سبک های او در استفاده از خطوط در نتیجه کپی کردن ها و مطالعات بر حکاکی های هنرمندان بود. پس از اینکه خطوط حواشی فیگور را ترسیم میکرد طراحی را با انتخاب یک بخش بدن که معمولا بالاتنه بود ادامه می داد. از آنجا که در ادامه طراحی برخی بخش های خطی را با انگشت سایه روشن می کرد،
گویی وی قصد القا نوعی رنگ آمیزی را با خطوط به بیننده می داشت. سایه روشن های او به قدری آزادانه و سبکبال اجرا می شدند که انگار هنرمند به جای پاستل گچی از آب مرکب استفاده کرده است.
تناسبات بدن در طراحی های داوینچی
این طراحی که به نظر می رسد مشهورترین طراحی دنیاست را در این بخش انتخاب کردیم تا بر اساس آن نحوه اجرای تناسبات بدن را توضیح دهیم. این طراحی که در زمره اولین طراحی های لئوناردو قرار دارد در ابعاد 245.344 میلیمتر و با مرکب قهوه ای بر کاغذ خاکستری اجرا شده است. تئوری های زیادی بر طراحی این اثر وجود دارد که در اینجا به بررسی های آن می پردازیم.
لئوناردو اندازه های بدن انسان را برگرفته از طبیعت و اینگونه بیان می دارد:
- اندازه 4 انگشت در کنار هم معادل یک کف دست است.
- اندازه هر 4 کف دست معادل یک پاست (کف پا ) – این تئوری در برخی از طراحی خود لئوناردو نیز مصداق ندارد و همیشه نمی تواند صحیح باشد.
- اندازه هر 6 کف دست معادل یک کوبیت ( واحد اندازه گیری در یونان که مساویست با 18 تا 22 اینچ یا 44 تا 52 سانتی متر)
- اندازه هر 4 کوبیت معادل قد یک انسان طبیعیست.
- اندازه هر 4 کوبیت معادل یک قدم انسان طبیعیست. این تئوری گاها متغیر نیز خواهد بود.
- قد یک انسان طبیعی معادل طول دستهای باز شده انسان به دو طرف است.
- محل رویش موی سر تا زیر چانه معادل یک دهد قد یک انسان طبیعیست.
- از زیر چانه تا فرق سر معادل یک هشتم قد یک انسان طبیعیست.
- از بالای سینه تا فرق سر معادل یک ششم قد یک انسان طبیعیست.
- از بالای سینه تا محل رویش موی سر یک هفتم قد انسان طبیعیست.
- عرض شانه معادل یک چهارم قد انسان است.
- از آرنج تا نوک انگشتان معادل یک پنجم قد انسان است.
- از آرنج تا زیر بغل یک هشتم قد انسان است.
- کل اندازه دست انسان معادل یک دهم قد انسان است.
- قد کف پا می تواند یک هفتم قد انسان باشد که گاها متغیرست.
- از کف پا تا زیر زانوی انسان معادل یک چهارم قد انسان است.
- اندازه طول گوش یک سوم قد صورت می باشد.
- طول زیر چانه تا بینی و مخل رویش مو تا ابروها به یک اندازه می باشد.
طراحی کلی از پیکره انسان ( فیگور )
مرحله طراحی کلی از فیگور از اهمیت زیادی برخوردار است چه در دفتر طراحی انجام گیرد و یا به اثر نهایی برسد. اینکه شما مناطق کوچک و مجزای بدن انسان را ببیند و بتوانید چگونگی اتصال آن را به همدیگر دریابید بسیار مهم می باشد. در اینجا به نکاتی اشاره داریم که توسط آن می توانید قدم به قدم به سوژه اصلی خود نزیک شوید و مسیر درستی را در طراحی فیگور برگزینید.
” اشکال کوچک و عملکرد شما با جزئیات “
- به دنبال قسمتهای کوچکی که شما را در طراحی از بخشهای بزرگ کمک می کنند مانند فرم سایه ها، فرم ماهیچه ها، چروکها و فضا های منفی و فضاهای مابین تک تک اعضا و در نهایت بدنه کلی فیگور … و آنها را با خطوط محاط کنید.
- از پرداختن به جزئیات بپرهیزید سعی کنید به موضوع خود به صورت یک سطح تشکیل شده از فرمها نگاه کنید تا بدن انسانی.
- با کشیدن هر فرم جدید در کاغذ خود درستی آن را در مقایسه با سایر بخشها مقایسه کنید و بسنجید
- اگر سوژه ای که می بینید بسیار بزرگ و یا پیچیده است، خط فرضی را در نظر بگیرید که دور بخش بخش کار قرار می گیرد و به توسط آن طراحی را مدیریت صحیح کنید.
“اشتباهات تصحیح آنها و طراحی مجدد”
- وقتی به اشتباهی در طرح خود پی بردید سعی کنید تصحیح بزرگی انجام دهید به این معنا که نه تنها خطوط قبلی را ادامه ندهید بلکه کار خود را مورد بازبینی قرار بدهید.
- اگر در طراحی بخشی از بدن مستاصل شدید از خود بپرسید که من دارم دقیقا چه چیز را می بینم تصور کنید که هرگز این پیکره را قبلا ندیده اید و این موضوع یک توده خمیری است.
- در صورت نیاز اطلاعات خود در مورد پرسپکتیو و آناتومی بدن انسان را مرور کنید تا بتوانید بهتر ببیند.
سر و دست ها و پاها
- دست ها و پاها درو نخست بسیار ساده طراحی کنید مانند شکل یک دستکش سپس هنگامیکه خطوط اصلی را کشیدید حالا می توانید اشکال پنهان در آن را به تدریج ببیند.
- برای سر موضوع تنها از یک ضربدر برای بیان جهت سر بهره ببرید یکی از خطوط در راستای چشمها باشد و دیگر خط بینی و ادامه آن.
- در صورت نیاز اطلاعات خود در مورد پرسپکتیو و آناتومی بدن انسان را مرور کنید تا بتوانید بهتر ببنند.
استخوان ترقوه، چرا که تمام طول آن از پوست قابل رویت است.
طراحی ترقوه. زیرا در مردان، استخوان ترقوه ضخیم تر است و از زاویه روبرویی استخوان های مرد در یک سطح قرار می گیرند و یا شاید کمی تمایل به بالا داشته باشند. اما در زنان استخوان ها نرم تر و ظریف تر می باشد و خمیدگی های کم عمق تری دارند.
خیر. برای طراحی فیگور ابتدا بهتر است طراحی فیگور انجام گیرد و سپس ابعاد آن تعیین شود تا طبیعی بودن موضوع ماهیت خود را از دست ندهد.
